«Χελιδόνα έρχεται»

   Την εβδομάδα που πέρασε οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου Καλλιθήρου αναβίωσαν στο χωριό τους το έθιμο της χελιδόνας. Το έθιμο αυτό κρατά από τα αρχαία χρόνια στην Ελλάδα μας και με πολλές παραλλαγές από τόπο σε τόπο. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην  ειδωλολατρική Ελλάδα και με την πάροδο των αιώνων πέρασε από το Βυζάντιο και διατηρήθηκε μέχρι σήμερα.

   Πολλά παλιά ήθη και έθιμα διατηρούνται στο πέρασμα των αιώνων κι αυτό καταδεικνύει τη συνέχεια της ελληνικής φυλής, αλλά και πόσο βαθιές και ακατάλυτες είναι οι ρίζες του ελληνικού πολιτισμού. Το αρχαίο τραγούδι της χελιδόνας (χελιδόνισμα) μας διέσωσε ο Αθήναιος το 200 μ.Χ. που το τραγουδούσαν στη Ρόδο τα παιδιά, γυρίζοντας μ’ ένα χελιδόνι στο χέρι ζητώντας δώρα, και είναι το ακόλουθο:

Ήλθε, ήλθε χελιδών

Καλάς ώρας άγουσα

Καλούς ενιαυτούς

Επί γαστέρι λευκά

Επί νώτα μέλαινα.

Το ίδιο τραγούδι στη νεοελληνική του μορφή, τραγούδησαν οι μαθητές της Α΄ και της Β΄ του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου Καλλιθήρου, συνοδευόμενα από τους εκπαιδευτικούς και τη μουσικό του σχολείου και του οποίου το ποιητικό του κείμενο είναι το κάτωθι:

Χελιδόνα έρχεται απ’ τη Μαύρη Θάλασσα.

Θάλασσα κι αν πέρασε, έκατσε και λάλησε:

Μωρ’ καλή νοικοκυρά, έμπα έβγα στο κελάρι,

Φέρ’ αυγά σαρακοστιά και σχοινιά πεντηκοστά,

Για να δέσουμε το Μάη και το τσιλιριμπουρδάκι

Κι αν δεν έχετε αυγά, παίρνουμε την κλωσαριά,

Να γεννάει, να κλωσάει και να σέρνει τα πουλιά.

   Κρατώντας μια χελιδόνα - ξύλινο ομοίωμα του πουλιού, οι μαθητές ξεχύθηκαν στους δρόμους του Καλλιθήρου για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης.

Χρέος όλων λοιπόν και κυρίως των εκπαιδευτικών είναι να μεταδώσουν τα πολιτιστικά στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού στους μαθητές, αφού αποτελούν ανεκτίμητη κληρονομιά του λαού μας και του τόπου μας από την αρχαιότητα έως σήμερα.